door: Frans de Voeght MHA
Voorzitter NVSHV
Afgelopen week verscheen een aantal nieuwsitems over de spoedzorg.
Op 2 december jl. werd bekend dat minister Schippers de komende twee jaar extra geld uittrekt voor betere samenwerking tussen huisartsen en de spoedeisende hulp van ziekenhuizen. Het extra geld dient als startsubsidie en moet voorkomen dat patiënten straks vaker naar ziekenhuizen moeten, terwijl hulp bij huisartsen een stuk goedkoper is. Volgens Schippers is het de bedoeling dat patiënten zich straks eerst melden bij een huisartsenpost en daarna, als het noodzakelijk is, doorgestuurd worden naar een ziekenhuis.
Verder vindt de minister dat huisartsen moeten gaan concurreren met elkaar. Huisartsen ontvangen nu van de zorgverzekeraar een vaste vergoeding voor gemiddeld 2.300 patiënten, van wie zij de meerderheid zelden of nooit zien. Dat is een grote, stabiele bron van inkomsten. De maatregel zou de markt kunnen openbreken. SOS-huisarts, een initiatief dat in september begon, helpt zonder inschrijftarief dag en nacht iedereen die belt. Bedoeling is dat men straks als patiënt niet gebonden is aan één huisarts, maar per klacht naar de beste huisarts gaat. Huisartsen vinden het een onzalig plan.
‘De doktersassistente als doorbitch’ kopt een artikel in NRC; de strekking: de drempel die de doktersassistent opwerpt vormt de grootste obstakel in de huisartsenzorg. In de laatste jaren is in heel veel huisartsenpraktijken het systeem van triage ingevoerd, waarbij de doktersassistent bepaalt of het nodig is of de huisarts naar een patiënt kijkt. Uit onderzoek blijkt dat patiënten dit niet willen: ‘bij de huisarts moet je drempelloos terecht kunnen.’ Dit geldt voor taboeonderwerpen (bijvoorbeeld geslachtziekten), maar ook patiënten met vage klachten hebben moeite hun verhaal te doen aan de assistent. Omdat mensen het gevoel hebben dat de assistent de taak heeft zoveel mogelijk mensen buiten de deur te houden, gaan zij hun klachten overdrijven of een smoes verzinnen om toch binnen te komen. Gezondheidspsycholoog Jozien Rensing van het Nederlands Instituut voor Onderzoek in de Gezondheidszorg Nivel in Utrecht: ‘Mensen verwachten van hun huisarts dat deze hen kent en hun klachten in de context van hun ziektegeschiedenis kan beoordelen.’ ‘Dat zou wel eens in de knel kunnen komen als de laagdrempelige toegang tot de huisarts verdwijnt.’
Tenslotte in Het Financieele Dagblad van maandag 5 december 2011 een artikel waarbij een lid van de raad van bestuur van het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein pleit voor een adequate inrichting van de acute zorg in regioverband. De bestuurder wil af van versimpelde discussies over ‘de helft van de SEH’s moet dicht’. ‘Het argument om op basis van kwaliteit de helft van de SEH’s te sluiten deugt niet.’ ‘Sluiting van met name kleinere SEH’s leidt tot meer reistijd voor patiënten die een acuut probleem hebben; ook kleinere SEH’s kunnen prima kwaliteit leveren om deze patiënten te behandelen.’ Grotere doelmatigheid is volgens de bestuurder beter te realiseren door bijvoorbeeld een volledige integratie van de SEH’s met huisartsenposten of door ‘specifieke profielen in een regio beter op elkaar af te stemmen.’ Onderzoek laat zien dat patiënten een ziekenhuis mijden bij sluiting van een SEH, terwijl 20-30% van de omzet van een gemiddeld ziekenhuis via de SEH komt.
Lees hier meer over de startbonus voor samenwerking tussen huisartsenposten en spoedeisende hulp
Lees hier het artikel dat de sluiting van spoedeisende hulpposten (SEH’s) onvoldoende is doordacht.
Laden ...